Een avontuur, anders dan anders…
In het leven dat je leidt, word je nogal snel afhankelijk van de routine die je omringt. Je vergeet soms te relativeren, het hart van de essentie te zien, wat vaak een handje helpen is. Je vergeet wat er zich elders afspeelt, tot de dag waarop dat “elders” plots voor je deur staat. De angst voor het onbekende valt binnen en dan zeg je tegen jezelf dat je voorbij je angsten moet gaan en die virtuele barrières moet bevechten…
Een park gevuld met kleine, gewonde vogeltjes, met prachtig gevederte, met verschillende kleuren, een persoonlijkheid en een parcours die adembenemend zijn…
En dan wordt de beschermende en heldhaftige kant diep in je wakker. Het gevoel om iets te kunnen verwezenlijken, in de hoop deel uit te maken van deze beweging die de dingen misschien wel kan veranderen of toch op zijn minst bij te dragen aan een herinnering, want je weet dat je slechts een voorbijganger bent op hun reis…
Dus, aan jou, aan jullie, dank. Dank om een beetje kleur en licht te brengen in dit land en dit leven dat me wat te grijs overkomt.
Een avontuur, anders dan anders…