Het is het verhaal van een 8-stemmige partituur.
Het is het verhaal van de noten op het klavier, witte of zwarte.
Het is het verhaal van een schaar, die inkeping per inkeping het papier doorsnijdt.
Het is het verhaal van het papier dat zich openvouwt en uitvliegt.
Om zich te krommen helemaal vanboven, zo hoog mogelijk.
Daar waar de dromen zijn, de hoop en het leven.
En dan komt het einde van het verhaal, we hopen een happy end.
Het moment waarop blikken zich kruisen en waarop men tot ziens moet zeggen, maar niet vaarwel.
Dat ogenblijk waarop het leven, de dagelijkse routine, zich opnieuw installeert.
Waarop de handen zich voor een laatste keer omarmen.
Waarop men “good luck” wenst. Tegelijk willen zeggen “Thank you”.
Thank you Y, A, M en de zachte L.
Bedankt voor de momenten die jullie ons gegeven hebben.
Voor het lachen en de spelletjes, de stiltes ook.
Jullie gedeelde verhaal, wordt ook een beetje het onze.
De ontmoetingen die, misschien, de loop van een beekje zullen verleggen.
De ontmoetingen ook met andere gastgezinnen, onbekend gisteren en nochtans zo dichtbij vandaag.
Als de handen zich verenigen, wat hun kleuren ook mogen zijn, kunnen zij bergen verzetten.

#ColorsOfTheWorld
#WeAreAllHumans
#WelcomeRefugees
#RefugeesGotTalent