Nog een moment om nooit te vergeten!
Uit het leven gegrepen.
Een feest na het feest…
Gisteren hebben we de verjaardag van mijn dochter Léa gevierd. Een klassiek etentje met peter, meter, de kinderen en mijn helden. Met negentien zaten we aan tafel. Op het menu: Ethiopische en Belgische gerechten, een driekoningentaart, ijs enz.
23 uur. De familie vertrekt, mijn kinderen gaan slapen.
Ik blijf met mijn zes helden in de keuken zitten. We zetten wat muziek op, beginnen te dansen. Dan doe ik het licht uit en haal de fluostokjes boven. En go! Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Nog een moment om nooit te vergeten.
Om 2.30 u. ga ik slapen. De meiden omhelzen me: “Sista, we love you so much! Thank you, it’s so so good, you are funny!” De jongens bedanken me met een brede glimlach voor het dansen en de muziek.
Tijdens het diner had de familie me gevraagd wat me ertoe heeft bewogen om vluchtelingen op te vangen, waarom ik het blijf doen en of ik niet te moe ben.
(Deze ochtend wel een beetje …)
Voor mij zijn het die kleine momenten van geluk delen.
Dat is voor mij het LEVEN, menselijkheid en SAMENLEVEN!