Een wervelwind van emoties … Maar we geven niet op!
Dit verhaal dateert van een tijdje geleden, maar ik wil deze wervelwind van emoties van me af schrijven. Zonder mijn jongens hier in te lichten vertrek ik naar het VK. Het steekt me dat ik zo makkelijk naar daar kan reizen. Ik ga naar het VK om T, mijn allereerste gast, te bezoeken. Hij kwam bijna twee jaar geleden bij mij voor het eerst overnachten. Sindsdien is hij zowat mijn ‘pleegzoon’ geworden, en ik zijn ‘white mama Africa’…
Ik verblijf in een Airbnb en besluit daar te vertellen waarom ik precies in het VK ben (nee, niet om Engeland te ontdekken!). Verrassing: ook T blijkt welkom! Mijn gastheer is geraakt door onze groep en wat we doen. Ik ontmoet T’s huisgenoot en we beleven met ons drieën enkele heerlijke momenten: we kletsen, drinken thee, eten samen Afrikaans (dat alles uiteraard met Afrikaanse timing), spelen talloze spelletjes Uno en gaan voetballen in het park …
Ik keer terug naar Brussel. Met z’n drieën omhelzen we elkaar op het perron. Mijn hart breekt, maar ik ben blij dat T niet alleen is. Net als tijdens mijn heenreis krijg ik het moeilijk wanneer we Calais passeren … Mijn vrijheid in deze trein staat in schril contrast met het gebrek aan vrijheid van de mensen die elke nacht hun leven riskeren om de plek te bereiken waar ik nu vandaan kom.
Na 7 uur op verschillende treinen zit ik eindelijk weer in mijn tuin. Ik besef nog niet helemaal dat ik T morgen niet zal zien. Ik maak me nu al zorgen: het kan morgen erop of eronder zijn voor hem en voor vele anderen. Ik voel me schuldig omdat ik M, Y, À en A geen dikke knuffel heb kunnen geven. Ik ontdek met pijn in het hart dat er vrijdag een groot tekort aan gastgezinnen was. Ik lees dat ze weer ‘huiszoekingen’ willen invoeren (voor mezelf ben ik niet bang, wel voor mijn jongens). Ik zou ook bij het nachtopvangcentrum Porte d’Ulysse willen helpen en/of jonge meisjes onderdak bieden. Maar met zo veel jongens hier is dat logistiek gezien niet zo eenvoudig …
Een wervelwind aan emoties … Maar we geven niet op!