Vandaag kreeg ik het mooiste geschenk ooit
Vandaag komt er een jaartje bij, het 56ste van mijn leven. Vandaag kreeg ik het mooiste geschenk ooit. F heeft een teken van leven gegeven!
Ik had hem op het perron van het station achtergelaten om naar zijn gastvrouw terug te keren de avond voor hij zijn asiel zou aanvragen maar hij was nooit aangekomen. Geen nieuws meer sinds 2 weken en ik had alleen zijn voornaam waardoor het onmogelijk is om hem terug te vinden in een van onze veel te gesloten centra.
Vanochtend, bij het ontwaken, een bericht, of beter gezegd, hét bericht, het antwoord op al mijn sms’jes, whatsapps en andere messengers … “Hello, mama, I am in arrest by police in gear mid (gare du midi / Zuidstation) and return back to Italy. now I am back to Brussels”. Een paar berichten later zoekt hij naar een plek om te ontstressen.
“I am afraid”, vertelde hij me, hij die de nationale dienst heeft beleefd, 2 jaar in een kniehoge cel, folteringen waarvan zijn lichaam de onuitwisbare sporen draagt … Wat is er van mijn land geworden om iemand bang te krijgen die al zoveel heeft meegemaakt?
Ik denk er niet aan om hem in de steek te laten, maar morgenochtend zit ik wel op het vliegtuig …
Dan komt het wonder van dit platform! Met een paar berichten vind je een bed bij een toffe burger waar hij kan ontstressen tot volgende week, want hij wil hier nog steeds asiel aanvragen. En kers op de taart, hij kan al genieten van een avond in Waals-Brabant, een weekend op het platteland omringd door paarden waar hij zo van houdt, hij als dierenarts, tandarts voor paarden … én een veilige terugkeer naar BXL zonder risico …
Wanneer de spanning voorbij is, besef ik de omvang van jOnze solidariteit en mijn verjaardag is gevuld met emoties en dankbaarheid. MERCIIIIII voor jOns allemaal!